INTRO | E | B | C#m | A B |
INTRO | C#m | C#m |
E
แต่ก่อนทุกค
A
รั้งทีไร
F#m
ได้อ่านได้เ
B
ห็นในบทกวี
E
แค่อ่านแล้ว
A
ทิ้งมันไป
F#m
ไม่เค
D#m7b5
ยไยดี
G#
ไม่ซึ้งชว
C#m
นฝัน
ใจความนั้น
F#m
ก็มีแต่เรื่องเก่า
C#m
คือความรักที่ก
F#m
ลายเป็นเศ
B
ร้า
E
อ่านไปก็งั้
B
นๆ
เรื่องราวที่
C#m
ซ้ำๆ
อ่านไป ยัง
A
ขำ
ซ้ำเ
B
ดิมเรื่องเก่า
E
ต้องมีคนสมห
B
วัง
ต้องมีคนชอ
C#m
กช้ำ
ไม่จำไม่
A
ซึ้ง
ไม่เ
B
กี่ยว
กับเ
C#m
รา..
E
จนวันที่เ
A
ขาลืมเรา
F#m
จู่ ๆ ความเห
B
งาก็เกิดมี
E
กลับเกิดลึก
A
ซึ้งในบทกวี
F#m
ได้อ่านอีก
D#m7b5
ที
น้ำ
G#
ตาจะไ
C#m
หล
ใจความนั้นคง
F#m
มีแต่เรื่องเก่า
C#m
คือความรักที่ก
F#m
ลายเป็นเศ
B
ร้า
E
อ่านไปอย่างช้
B
าๆ
เรื่องราวคน
C#m
ช้ำๆ
แต่มันไม่
A
ขำ
เพราะเ
A
ป็นตัวเรา
E
ไม่เคยจะนึก
B
ฝัน
จะเจอเองสัก
C#m
ครั้ง
กับความผิดห
A
วัง
ต้องเ
B
จ็บ
ต้องเหงา
F#m
…เก็บความ
G#m
หมายทุกตอน
เก็บอัก
A
ษรทุกตัว
อยู่ในหั
F#m
วใจเราเข้าไ
B
ปข้างใน
ให้มัน
E
ช้ำ ไปอีก ให้มัน
A
ช้ำ
เข้าไป
ให้มั
F#m
นสาแก่ใจ
ให้
B
ช้ำกว่านี้
INSTRU | E | B | C#m | A B |
INSTRU | E | B | C#m | B C7 |
F
อ่านไปอย่างช้
C
าๆ
เรื่องราวคน
Dm
ช้ำๆ
ให้มันตอก
Bb
ย้ำ
ซ้ำเติมใ
C
จเรา
F
ไม่เคยจะนึก
C
ฝัน
จะเจอเองสัก
Dm
ครั้ง
กับความผิดห
Bb
วัง
ต้องเ
C
จ็บ ต้องเหงา
F
C
Dm
…ต้องเจ็บต้อง
Bb
ช้ำ
เป็นอย่
C
าง..ตัวเ
F
รา…