INTRO | Dm | C | Bb | A |
คน
Dm
ตอแหล
จะแม้นเฮ็ด
C
ได้ทุกอย่าง
หาแต่แนว
Bb
มาอ้าง
หาแต่แนว
F
มาเว้าใส่
คน
Dm
ตอแหล
เฮ็ดผิดจั่งได๋ก
C
ะมีทางไป
ย้อนสมอง
Bb
มันไว
กว่าชาวบ้าน
F
เขา
มัก
Dm
มาเฮ็ด
ให้เฮามีค
C
วามหวัง
แต่สุ
Bb
ดท้ายเขากะบ่เอา
F
โอ้ย
Dm
ห่าราก
โอ้ยขี้ข้
C
าเขา
พ้อแล้ว
Bb
เฮา
พ้อคน
C
ตอแหล
แถไ
Gm
ด้ทุกอย่าง
อ้างได้ทุ
Am
กเรื่อง
จะแม่น
Bb
มันเนาะห่าขั่ว
A
มิง..
* คน
Bb
ตอแหล
แถจน
C
ขี้ข้างเหลิ่น
เฮ็ด
Am
ปานเพิ่นบ่มีความผิด
Dm
คน
Bb
ตอแหลเ
ตือนไว้อ
C
ย่าไปใกล้ชิด
มัน
Am
สิเป็นพิษเป็นภัย
Dm
คัน
Bb
มันได้ตอแหล
C
มันบ่สนดอก
Am
ว่าไผเป็นไผ
Dm
เตือน
Bb
กันให้ระวังไว้
C
(เด้อ.
A
.
อันตรายตอแหล
Dm
)
C
คน
Dm
ตอแหลบ่สนดอกว่าสิเป็นไผ
มันเฮ็ด
C
ทุกอย่างจนกว่ามันจะพอใจ
นำ
Dm
บ่ทันเห็นแต่ขี้ดินไหง่
กว่า
C
จะรู้ตัวมันก็ไปเเอ้แล้
บ่ว่า
Dm
เรื่องงานหรือว่าเรื่องเงินทอง
ลูกพี่ลู
C
กน้องมันยังเฮ็ดได้แหม๋
เฮ็ด
Dm
ให้คนฮักให้สนใจที่เก่งแท้
คน
C
ตอแหลนี่มันอันตราย
Dm
C