INTRO | Am | D | Am | D |
INTRO | Am | G | Am | G | Am F | G E |
ใคร
Am
จะชิงใครจะชัง
Am
มันก็ช่างหัวเขา
G
แค่ตัวเรารู้เรา
Em
ช่างเขาประไร
Am
ใครจะชัก ใครจะแช่ง
Am
ใครจะแกล้ง
ใครจะหยัน
G
ก็ให้ช่างหัวมัน
Em
ก็ให้ปล่อยเค้าไป
Am
ใครจะชม ใครจะเชิด
Am
ว่าประเสริฐเลิศหรู
G
ตัวเรารู้เราอยู่
Em
ปล่อยเค้าชมไป
Am
ใครจะรัก ใครจะเกลียด
Am
ใครจะเสียด
ใครจะสี
G
ก็เรารู้ตัวดี
Em
ปล่อยเค้าทำไป
Am
เกิดเป็นมนุษ
C
ย์สิ้นสุดแค่ตาย
G
เอาอะไรมากมาย
F
ในความ
Em
อนัตตา
Am
โลภไปทำไม
Am
ช่วงชิงแข่งขัน
สุดท้ายเหมือนกัน
G
ต้องไปป่
Em
าช้า
Am
จะเอาอะไร
Am
แค่ รัก โลภ โกรธ หลง
ไม่มีความมั่นคง
G
บนกิเลส
Em
ตัณหา
Am
เกิดแก่เจ็บตาย
Am
ใยจะไปยึดมั่น
สรรพสังขาร
G
ล้วน
Em
อนิจจา
Am
ปล่อยวางมันเสีย
Dm
..
G
ทุกโขติณณา
Am
INSTRU | G | Am | G | Am |
INSTRU | Dm | Am | G | Am | Am | D | Am | D |
INSTRU | Am | G | Am | G | Am F | G E |
ใคร
Am
จะเมิน
ใครจะมอง
Am
ใยจะต้องไหวหวั่น
G
ใครจะใส่ร้ายกัน
Em
ใยจะต้องสนใจ
Am
ใครจะดี ใครจะเลว
Am
มันก็เรื่องของเขา
G
ใครจะนินทาเรา
Em
ใยจะต้องทุกข์ใจ
Am
ใครจะล้อ ใครจะด่า
Am
ใยจะต้องว่าตอบ
G
ใครไม่สน ใครไม่ชอบ
Em
ใยจะต้องใส่ใจ
Am
ใครจะคิดใส่ความ
Am
ใยจะต้องวุ่นจิต
G
หากตัวเราไม่ผิด
Em
จะไปคิดทำไม
Am
เกิดเป็นมนุษ
C
ย์สิ้นสุดแค่ตาย
G
ประดุจดังท่อนไม้
F
ล้มทับ
Em
โลกา
Am
หมดลมเมื่อไร
Am
หาประโยชน์ใดเล่า
ล้วนต้องถูกเผา
G
หามไป
Em
ป่าช้า
Am
ชีวิตยังมี
Am
สร้างความดีไว้เถิด
ได้ไม่เสียชาติเกิด
G
ได้ไม่ต้องอายหมา
Am
อันว่าความตาย
Am
คือสัจธรรมความเที่ยง
สิ้นสรรพสำเนียง
G
เน่าเหม็น
Em
ขึ้นมา
Am
จะเอาอะไร..
Dm
จ
G
ะเอาอะไรกันนักหนา
Am
OUTRO | Am | D | Am | D |
INSTRU | Am | G | Am | G | Am F | G E | Am |