Cmaj7
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกคำตอบ
ลืมทุกคนที่รออยู่
สุดท้ายแล้วเราจะลืมความอุ่นจากการกอด
Em7
ลืมรสชาติจากการจูบ
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกคำปลอบ ลืมทุกคำขู่
ลืมว่าเราเป็นแค่
Cmaj7
ไอ้คนกระจอก
ที่พร่ำบอก ให้เวลาหยุด
Cmaj7
สุดท้ายแล้วเราจะลืมคนที่ควรลืม
Em7
แล้วยังเสือกลืมคนที่ควรจำ
ลืมเรื่องที่ละเลยมาตลอดเวลา
แต่รู้ตัวตลอดเวลาว่าคว
Cmaj7
รทำ
ลืมคนที่เราเบนหน้าหนี แล้วรู้ตัวอีกทีว่าควรฟัง
สุดท้ายแล้วเราจะลืมไอ้ค
Em7
นที่เยินยอเรา
แล้วพออีกวูบเดียวเดินไม่นานเกินรอ
ก็ลืมคนที่เกลียดเราซะเข้ากระดูกดำ
Cmaj7
ลืมเพลงที่เคยชอบฟัง
ลืมหนังที่เคยชอบดู
ลืมคนใจร้ายที่ตอนสุดท้ายแม่งก็ไม่ชอบกู
Em7
สุดท้ายแล้วเราจะลืมความทรมาน
การร้องไห้น้ำตาที่ซับ
รวมไปถึงลืมสิ่งดี ๆ ที่เคยได้รับ
ยังอยากจะยื
Cmaj7
นยันคำเดิมจริง ๆ หรือเปล่า
ถ้าสุดท้ายแล้วเราได้ลืม สิ่งที่อยากจะลืม
เมื่อความทรงจำมันหมดเวลาให้ยืม
Em7
เธออยากจะคืนจริง ๆ หรือเปล่า
อยากจะลืมจริง ๆ หรือเปล่า
หรืออยากลืมแค่เป็นครั้งคราวหรือเปล่า
ความทรงจำ
Am7
แสนสั้น
ชีวิตแม่งก็สั้นไม่ต่างกันเท่าไร
แต่เมื่อพ้นผ่านข้ามคืน
การลืมคือจุดเริ่มต้นของการจำครั้งใ
D
หม่
สิ่งที่น่ายินดีของความทรงจำคือยังจำได้ว่าเคย
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของมัน
คือมึงจดจำอะไรไม่ได้เลย
สุดท้ายแล้วเราจะลื
G
มทุกสิ่ง
สุดท้ายแล้วเราจะทิ้
C
งทุกอย่าง
กลิ่นหอมของความทรงจำสลาย
Am
เป็นสีเจือจา
Bm
ง
แค่เพียงไม่นานถูกล
C
มพัดลอยผ่านไป
D
เมื่อนกพิราบสยา
G
ยแย้มปีก
สิ่งที่เคยได้ยินจะค่อ
C
ย ๆ จาง
อ้อมกอดที่เคยสัมผัสจะหา
Am
ยไปในพริบต
Bm
า
สักวันเราคงถูกลื
C
มเลือนไม่ต่างกั
Cm
น
มองดูที่ ๆ เคยใช้เวลา มองดูที่ ๆ เป็น
Cmaj7
ที่ประจำ
มองดูที่ ๆ เคยไปด้วยกัน
อ่อ! มองดูแล้วก็รู้สึกแปลก ๆ
Man, a lot of that we had done.
แม่
Em7
ง a lot of time I’ve been drunk.
Damn, a lot of truth ที่กูปฏิเสธ
ทุกครั้งกูยังเจ็บ ด้วยสาเหตุอีกเป็นพัน
อ่อว! ในทุกวันยังคิ
Cmaj7
ด
ว่าจริง ๆ กูควรจะยืนได้แล้ว
จริง ๆ กูควรจะออกจากความขมขื่นได้แล้ว
จริง ๆ กูควรจะหยุดเกาผื่นของคืน ๆ ก่
Em7
อนได้แล้ว
วันที่ไม่มีใครให้เถียง จริง ๆ
กูยั
Em7
งจำเสียง
แม่ปลุกให้ลุกขึ้นตื่นได้แล้ว
อ่อ!
Cmaj7
แม่บอกว่าลูก
ถ้ายังต้องเจอเบอร์ที่ยังต้องจำ
โลกมีกฎที่มันโคตรไม่ยุติธรรม อยู่ข้อหนึ่ง
คือมึงจะจำได้เฉพาะสุ
Em7
ขที่สุด
ทุกข์ที่สุด
การพบเจอ จากลา ยิ้มกว้าง
การเล่นตลกของโชคชะตา
และการหักหลังบ้า ๆ จากคนรอบ ๆ มึง
Am7
โลกเล่นสมองมึงอย่างละโมบ
ด้วยคำว่าสำคัญ
มึงจงจำ มึงจำ มึงจำ มึงใส่กะโหลก
อ่อ! ไอ้ควา
D
มสัมพันธ์
ความสำเร็จ
จบและเจ็บตามอัตภาพ
อย่าฝืนกฎของธรรมชาติ มันไร้ประโยชน์
C
สิ่งที่เราลื
D
มหรือจดจำไว้
B7
สุดท้ายจะถูกกลื
Em7
นในกาลเวลา
D
ไป
C
หากแม้นอยากลื
D
มหรือจำมากเพียงไหน
B7
สุดท้าย
ก็ค
Em7
งไม่เหลือความหม
D
ายใด..
A/C#
ในจักรวาลอันกว้า
C
งใหญ่..
D
สุดท้ายแล้วเราจะลืมไอ้ค
Em7
นที่เยินยอเรา
แล้วพออีกวูบเดียวเดินไม่นานเกินรอ
ก็ลืมคนที่เกลียดเราซะเข้ากระดูกดำ
Cmaj7
ลืมเพลงที่เคยชอบฟัง
ลืมหนังที่เคยชอบดู
ลืมคนใจร้ายที่ตอนสุดท้ายแม่งก็ไม่ชอบกู
สุดท้ายมันก็เท่านั้
G
นเอง..