เดินทางมาตั้งไกลเดินมาโดยไม่มีใคร

ฉันไม่คิดท้อแท้พูดกับตัวเองไม่เป็นไร

ฉันไม่สนไม่แคร์ว่าทางข้างหน้าจะเปนไง

ได้แต่คิดและหวังว่าครอบครัวฉันต้องสบาย

ต้องสร้างบ้านหลังใหญ่ให้พ่อแม่ฉันอยู่สบาย

ต้องรีบจับรีบทำก่อนที่เวลานั้นมันจะสาย

ฉันนั้นรู้ตัวดีว่าที่ฉันทำนั้นมันไม่ง่าย

ฉันจะทำต่อไปตราบใดที่ฉันยังหายใจ

ฉันออกมาทำงานจากบ้านมาแสนไกล

มีท้อบ้างเหนื่อยบ้างแต่ฉันต้องว่าครอบครัวเอาไว้

บ้างที่คิดถึงบ้านแต่เพื่อปากท้องครอบครัวไง

ฉันสัญญาเอาไว้ว่าฉันกลับบ้านแม่ต้องสบาย

ฉันมาอยู่เมือองกรุงบางทีเงินไม่พอใช้

เพราะกับข้าวมันแพงไม่เหมือนบ้านนอกของฉันไง

บางเดือนกินมาม่าแล้วส่งเงินให้ครอบครัวไป

แต่ฉันก่ต้องทนเพื่อบ้านของฉันหลังใหญ่

ถ้าไม่ลงแรงให้จำไว้ไม่ได้ตัง

ได้สู้เท่านั้นที่พาตัวฉันไปถึงฝัน

คำคนดูถูกไม่ต้องไปสนช่างมัน

ก็ฉันมันต้นทุนน้อยฉันเลยต้องสู้ต้องฝ่าฟัน

ฉันต้องตื่นแต่เช้าเพื่อขับรถไปทำงาน

เหนื่อยแค่ไหนเดี๋ยวมันก็เป็นแค่เมื่อวาน

จงจำเอาไว้จงอย่าเป็นคนที่เกียจคร้าน

จงจำเอาไว้เพื่อครอบครัวต้องทำงาน

อยากกลับบ้านแค่ไหนก่ทำได้แค่ปาดน้ำตา

ฉันทำงานอย่างหนักครอบครัวฉันรอหน่อยน้า

ฉันทำงานได้ดีแล้วฉันจะไปหา

ฉันอยากกลับจะตายแล้วกลับไปนอนที่บ้านนา

ฉันนั้นคิดถึงจังพ่อจ๋าแม่จ๋า

ถึงเวลาเลิกงานแล้วฉันจะรีบโทรหา

ฉันมาอยู่ที่นี่ฉันไม่มีเพื่อนหรอกหนา

เพราะฉันนั้นมันจนเลยไม่มีใครอยากเข้าหา

เพราะฉันนั้นมันจนเลยไกลบ้านไม่มีใคร

ที่ฉันพอมีนั้นมันก่มีแค่ใจ

เมื่อไหร่ที่ฉันสำเร็จอยากให้ลูกหลานได้จำเอาไว้

ว่าที่ฉันทำมันโคตรมีความหมาย

ให้ป้าข้างบ้านนั้นนั่งเหลือบตาดูไง

คนที่ชอบดูถูกว่าฉันนั้นไม่ทำอะไร

บางทีลูกป้านั้นยังไปแว้นมอไซค์

พูดดูถูกคนอื่นไม่ดูตัวเองเลยหรือไง

เดินทางมาตั้งไกลเดินมาโดยไม่มีใคร

ฉันไม่คิดท้อแท้พูดกับตัวเองไม่เป็นไร

ฉันไม่สนไม่แคร์ว่าทางข้างหน้าจะเปนไง

ได้แต่คิดและหวังว่าครอบครัวฉันต้องสบาย

ต้องสร้างบ้านหลังใหญ่ให้พ่อแม่ฉันอยู่สบาย

ต้องรีบจับรีบทำก่อนที่เวลานั้นมันจะสาย

ฉันนั้นรู้ตัวดีว่าที่ฉันทำนั้นมันไม่ง่าย

ฉันจะทำต่อไปตราบใดที่ฉันยังหายใจ

ฉันออกมาทำงานจากบ้านมาแสนไกล

มีท้อบ้างเหนื่อยบ้างแต่ฉันต้องว่าครอบครัวเอาไว้

บ้างที่คิดถึงบ้านแต่เพื่อปากท้องครอบครัวไง

ฉันสัญญาเอาไว้ว่าฉันกลับบ้านแม่ต้องสบาย

ฉันมาอยู่เมือองกรุงบางทีเงินไม่พอใช้

เพราะกับข้าวมันแพงไม่เหมือนบ้านนอกของฉันไง

บางเดือนกินมาม่าแล้วส่งเงินให้ครอบครัวไป

แต่ฉันก่ต้องทนเพื่อบ้านของฉันหลังใหญ่