Tune to Eb
INTRO | F | G | Em | Am |
INTRO | Dm | Em | Dm | G |
C
เธอเปรียบดั่งต้นไม้
ที่เด่น
Am
สวยหลายราตรี
ผลัดใ
F
บสีเขียว
G
ขจี
สง่า
C
สูงเทียบแผ่นฟ้า
C
มีต้นไม้มากมาย
ที่ผุด
Am
ขึ้นตามกาลเวลา
เปรียบ
F
ดั่งผู้คนนา
G
นา
ที่ผ่าน
C
มาในชีวิตเธอ
C
แล้วค่อยๆ ตายไป บ้างล้ม
Am
หายบ้างแห้งเหี่ยว
บาง
F
ต้นเคียงข้างแป๊ปเ
G
ดียว
ก็ลา
C
ลับลงสู่พื้น
C
มีแค่เพียงเถาวัลย์
โอบกอด
Am
เธอทุกค่ำคืน
ไม่เ
F
คยหวนคืนสู่
G
พื้น
ยอมหยัด
C
ยืนไม่ลาไกล
C
วันเวลาผ่านพ้น
จนต้นไ
Am
ม้สูงตระหง่าน
F
มองเห็นการเปลี่ยน
G
ผัน
เหล่าบุป
C
ผาที่มากมี
C
และฉันในนามเถาวัลย์
จะอยู่เคียง
Am
ข้างเธอคนดี
F
อีกกี่เดือนกี่
G
ปี
ก็ไม่
C
มีวันลาลับไกล
ต่อ
C
ให้ผู้คนมากมาย
จะหล่น
Am
หายไม่หวนคืน
แต่จะ
F
มีฉันเพียงผู้
G
นึง
ที่ยัง
C
รักและห่วงใย
C
ยามเมื่อเธอเติบโต
เพื่อนดอกไ
Am
ม้จะค่อยหายไป
แต่เ
F
ธอก็ต้องไปให้ไ
G
หว
เพื่อชม
C
ผืนพงไพรแห่งนี้
หากความ
F
รักของเรามันเป็นอย่า
G
งนี้
ฉันยิน
Em
ดีโอบกอดเธอต้นไ
Am
ม้ใหญ่
หากลม
F
ฝนวันไหนมันแห้งเหือดไ
G
ป
ฉันจะเลื้อยไ
Em
ปยังสายลำธาร
เอาน้ำใ
Am
ห้เธอ
Dm
ยามที่เธอเหี่ยว
Em
เฉา
Dm
ยามที่เธอโรย
Em
รา
Dm
เมื่อยามที่ป่าพา
Em
เธอกลับคืน
ฉันจ
Dm
ะยอมถูกกลืนลงไ
G
ป
เคียงข้างเ
C
ธอ
C
บุปผา นภา นที สิ่งเหล่า
Am
นี้ไม่ต้องการ
ภูเ
F
ขาพื้นดินสายธ
G
าร
ไม่เคย
C
คิดจะไขว่คว้า
C
เหมือนว่าความหวังดี
จะมีใ
Am
ห้ต้นไม้มากกว่า
มันเ
F
ลยไม่ปรารถ
G
นา
จะเข้า
C
มาครอบครองผู้ใด
เว
C
ลาพรากคนข้างกาย
พรากความ
Am
หมายความทรงจำ
F
เวลาพรากเอาความง
G
าม
หมู่ดอกไ
C
ม้ไปจากเธอ
C
แต่ไม่เคยมีเลย
ที่ทำให้
Am
ฉันต้องพรากเธอ
ไม่
F
มีสักทีเลยเ
G
ธอ
ที่ไม่เ
C
จอฉันอยู่ตรงนี้
หากความ
F
รักของเรามันเป็นอย่า
G
งนี้
ฉันยิน
Em
ดีโอบกอดเธอต้นไ
Am
ม้ใหญ่
หากลม
F
ฝนวันไหนมันแห้งเหือดไ
G
ป
ฉันจะเลื้อยไ
Em
ปยังสายลำธาร
เอาน้ำใ
Am
ห้เธอ
Dm
ยามที่เธอเหี่ยว
Em
เฉา
Dm
ยามที่เธอโรย
Em
รา
Dm
เมื่อยามที่ป่าพา
Em
เธอกลับคืน
ฉันจ
Dm
ะยอมถูกกลืนลงไ
G
ป
เคียงข้างเ
C
ธอ
INSTRU | C | Am | F G | C |
INSTRU | C | Am | F G | C |
ถ้าล
C
องมองมันดีๆ
บทความ
Am
นี้คือที่สุด
ของค
F
วามรักที่สุด
G
แท้
ไม่มี
C
แม้ที่เปรียบปราน
C
ความหวังดีเถาวัลย์
เปรียบดัง
Am
ฉันที่ให้เธอ
แม้
F
มันไม่ได้เลิศเ
G
ลอ
แต่เธอ
C
หาไม่ได้อีกแล้ว
ก็
C
มีบางที่น้อยใจ
เธอใส่ใ
Am
จดอกไม้ช่ออื่น
แต่
F
ฉันก็ไม่เคยจะ
G
ฝืน
ปล่อยมือ
C
ฉันที่กอดเธอ
หลายค
C
รั้งที่มองดูเธอ
หกระ
Am
เหินปนกันไป
แต่เถา
F
วัลย์ก็ไม่เคยไปไ
G
หน
ยังกอดต้นไ
C
ม้ไว้สุดแรง
C
หากว่ามันต้องตาย
ปรารถ
Am
นาไว้เพียงแค่
ให้ต
F
ายไปกับรัก
G
แท้
เจ้าต้นไ
C
ม้ดั่งที่ต้องการ..