INTRO | A | E | F#m | D |
A
ฉันเชื่อว่ารักมันมีอะไร
ที่มากกว่าการสืบพันธุ์
E
ก็องค์ประกอบมันมีมากมาย
ไม่ใช่แค่การนอนด้วยกัน
F#m
นิยามความรักในแบบฉัน
มันมีอะไรมากกว่านั้น
D
มันมีเรื่องราวเป็นร้อยพัน
บนโลกความจริง ใช่ความฝัน
A
เป็นคู่ชีวิต เป็นเพื่อนร่วมคิด
ในยามลำบาก อยู่ข้างเคียง
E
เป็นดังเข็มทิศ เป็นดังหมู่มิตร
ในยามโอดนิด อยู่ข้างเตียง
F#m
เป็นคนที่อยู่ข้างกาย
ในตอนทำมาหากิน
D
เป็นคนที่รักมากมาย
แม้ฉันเปื้อนโคลน เปื้อนดิน
A
เป็นคนที่ซับน้ำตา
ในวันเหนื่อยล้าและอ่อนแรง
E
เป็นคนที่ร่วมเดินกันมา
แม้มีขวากหนามมาทิ่มแทง
F#m
แม้ใครประณามว่าจน
ก็ไม่สนหรอกคนรอบตัว
D
จะเหนื่อยเพียงใด จะอด จะทน
และพร้อมจะสร้างครอบครัว
A
คนบอกว่ารักมันกินไม่ได้
อันนั้นก็ปล่อยเขาไป
E
แต่รักของเราคือการเก็บออม
ร่วมสร้างฐานะกันด้วยใจ
F#m
ไม่ได้รักเพราะว่าเงินตรา
เพราะเราต่างจนเมื่อแรกเจอ
D
แต่เราก็รักกันมา ขอบคุณที่ฉันได้พบเธอ..
A
ต่อให้สองหูจะไม่ได้ยินเสียง
E
ต่อให้สองตาเรามันจะพร่ามัว
F#m
ต่อให้เหี่ยวเฉากันไปทั้งตัว
D
ใยจึงต้องกลัวความไม่จีรัง
A
ต่อให้แขนขาหมดแรงลุกไม่ไหว
E
ในยามที่ป่วยไข้ ดูแลไม่ไกลห่าง
F#m
จะร่วมทุกข์ จะร่วมสุขกันไปบนหนทาง
D
รักไม่จืดจาง แม้เวลานานผ่านไป..
A
แม้มองจากเท้าแล้วก็ไปสุดแขน
ฉันไม่มีแหวนและเงินทอง
E
เพราะฉันไม่มีรถและนาฬิกา
แบรนด์เนมเสื้อผ้าทับเป็นกอง
F#m
มีแค่แกงถุงเอาไว้คอยประทัง
ก็ไม่เคยอิ่มจังดังใจปอง
D
ปัจจัยภายนอกก็เป็นเรื่องขี้หมา
เมื่อฉันได้เธอมาเป็นคู่ครอง
A
เป็นคู่คิด
ในยามที่ชีวิต
ต้องเผชิญกับความมืดมน
E
ไร้อนาคต ไร้ความฝัน
นี่คือเสียงประณามของผู้คน
F#m
ตอนอายุ 18 ฉันเรียนไม่จบ
ต้องทำงานแบกหาม ต้องสู้ทน
D
แต่เธอก็ทนแล้วก็มาอยู่ด้วย
เพื่อนเธอได้ผัวรวยไปตั้งหลายคน
A
มีความจนแปะตรงหน้าผาก
มีคนประมาทและนินทา
E
จะอยู่กันไปได้สักกี่น้ำ
นี่คือเสียงที่ได้ยินจนชินชา
F#m
เพราะค่าของคำที่เธอบอกว่ารัก
มากกว่าทรัพย์สินหรือจินดา
D
จะโอบกอดเธอจนนาทีสุดท้าย
ให้ลูกเรามันเห็นจนชินตา
A
ต่อให้สองหูจะไม่ได้ยินเสียง
E
ต่อให้สองตาเรามันจะพร่ามัว
F#m
ต่อให้เหี่ยวเฉากันไปทั้งตัว
D
ใยจึงต้องกลัวความไม่จีรัง
A
ต่อให้แขนขาหมดแรงลุกไม่ไหว
E
ในยามที่ป่วยไข้ ดูแลไม่ไกลห่าง
F#m
จะร่วมทุกข์ จะร่วมสุขกันไปบนหนทาง
D
รักไม่จืดจาง แม้เวลานานผ่านไป..
A
ต่อให้สองหูจะไม่ได้ยินเสียง
E
ต่อให้สองตาเรามันจะพร่ามัว
F#m
ต่อให้เหี่ยวเฉากันไปทั้งตัว
D
ใยจึงต้องกลัวความไม่จีรัง
A
ต่อให้แขนขาหมดแรงลุกไม่ไหว
E
ในยามที่ป่วยไข้ ดูแลไม่ไกลห่าง
F#m
จะร่วมทุกข์ จะร่วมสุขกันไปบนหนทาง
D
รักไม่จืดจาง แม้เวลานานผ่านไป..
OUTRO | A | E | F#m | D | A |