INTRO | F | Am | Bb | C |
เฮ็ด
F
หยังอยู่
อยู่ไ
Am
สอ้าย
กินข้าว
Dm
แล้วยัง
แล้วเวียกหรือยัง
Bb
แลงอยากกินหยัง
Gm
มื้อนี้เป็นจั่งใด๋
C
บ่ซำ
F
บาย
หาย
Am
แล้วไป๋
กินยา
Dm
แล้วบ้อ
เป็นใด๋แนน้อ
Gm
งานซงคือบ่
C
อย่าเพิ่งท้อเด้อ
F
อ้าย
* อาจสิเป็นคำเว้า
Gm
ธรรมดา ธรรมดา คือบ่มีอิหยัง
F
แต่บ่ฮู้เป็นหยัง
Gm
พอได้ยิน พอได้ฟัง อ้ายฮู้สึกดีหลาย
C
** ยิ่งเป็นคำว่าฮัก
F
จากปากของเจ้า
C
แค่คึดฮอดคำเว้า
Dm
แล้วอ้ายกะเซาเมื่อยใจ
C
มากกว่าคำว่าฮัก
Bb
คือความห่วงใย
Am
เติมช่องว่างหัวใจใ
Gm
ห้เฮายังอยู่นำกัน
C
อยากได้ยิน
Dm
ไปดน
ๆ
Am
จนข่วนชีวิต
Dm
เฮาหล่นจากกัน
Am
Abm
ย้อนคำเว้า
Gm
ของเจ้าคือคำสู่ขวัญ
C
ของหัวใจอ้าย
F
เจ้า
F
ฮู้บ่
ยาม
Am
อ้ายท้อ
กะคึดพ้อ
Dm
คำนาง
ที่เคยได้ฟัง
Bb
แล้วจั๊กพลัง
Am
อ้ายมันมาแต่ไส
C
บ่ไ
F
ด้ยิน
จั๊ก
Am
มื้อหนึ่ง
ซงบ่ลึ้ง
Dm
หัวใจ
กินข้าวบ่แซบ
Gm
หลับตาบ่ได้
C
คือขาดหยังไปจั๊ก
F
อย่าง
INSTRU | F | Am | Bb | C |